παυλος σειδηροπουλος ο πριγκιπας

σου γραφο παλι απο αναγκη η ορα 5 το προι το μονο πραγμα που εχει μινι ορθιο στον κοσμο εισε εσει.
τι να τις κανο τις τιμες τους τα λογια τα θεατρικα μες στιν οθονι του μιλαου μου χαρτινα ηδολα νεκρα.
να μαγαπας οσο μπορις να μαγαπας.
κιταζοντας μες στον καθρεγτι βλεπο ενα προσοπο γνοστο και ισος η ασκιμια του να φιγη μολις πλιθο και ξιριστο βρομαι η ανασα απο τα τσιγαρα βαρενι ο νους μου απο τα πολα στον τιχο καποια μονα λιζα σε φερνι ακομα ποιο κοντα.
να μαγαπας οσο μπορις να μαγαπας.
αν και τελιονι αυτο το γραμα η αναγκι μου δεν σταματα σαν το πουλι πανο στο σειρμα σαν τον αλιτη που γηρνα.
θελο ναρθις και να μαναψις το παραμιθι να μου ποις σαν μανα γη να μαγκαλιασεις σαν ασπρο φος να ξαναρθις.

αν ακουσει κανις τα μπλουζ του πριγκιπα τοτε μπορι να καταλαβιο πος ενιοθε ο ανθροπος αυτος 2 μερες πριν πεθανι.
τα ειχε ολα στιν ζοιτου επιτιχιες χριμα αλλα το μονο που του ελιπε για να νιοσει ευτιχεισμενος ειταν εκινι.
και μεσα απο τιν μαστουρα του τις εγραφε τραγουδια που μιλουσανε για αγαποι και μοναξια.
αυτο ειναι το αγαπιμενομου τραγουδει.
αυτο μου θιμιζει εκινι.
και παυλο οπου και να εισε με τα τραγουδιασου θα μεγαλοσουνε πολες γενιες ακομα.