Τρίτη 1 Απριλίου 2008

περνάω ένα πολύ άσκημο απόγευμα.

τελικά με πήρανε για δουλειά αλλα ο χορος που θα δουλέψω είναι άθλιος,φεύγω από εκεί απογοητευμένος ανεβαίνω στην μηχανή και διαπιστώνω ότι δεν έχω μπροστινά φρένα την παο στο μάστορα μου λέει ότι χάλασε η δαγκάνα και την αφήνω για φτιάξιμο.
με εξυπηρετεί άμεσος και χρεώνει 80 ευρώπουλα.
οποτε μένω ισα ισα να πληρώσω το γυμναστήριο.
μπαίνω μέσα στο γυμναστήριο προχωράω στην ρεσεψον πληρώνω το μινα και αφήνω τα 2 κινιτα μου εκεί όπως πάντα.
περνώ το κλειδί που μου δεινι η κοπελα με το νούμερο 13 και προχωράω στα αποδυτήρια με το που περνάω την πόρτα μου ερχετε στο κεφάλι μια παντόφλα από κάτι πιτσιρικάδες που παίζανε.
ακουνε τα αναλογα αλαζο,κανο τιν προπονισειμου τελιονο και φευγο φτάνοντας σπίτι συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχάσει τα κινητά μου στην γραμμάτια.
αγχώνομαι ξαναπάω από εκεί αλλα έχει περάσει η ώρα και το γυμναστήριο έχει κλείσει προσπαθώ να βρω το κινητό του γυμναστηρίου για να τους πάρο αύριο πρωί πρωί αλλα το γυμναστήριο είναι καινούργιο και δεν υπάρχει σε κανέναν κατάλογο.
η φάση ποια είναι θα τα βρω τα κινητά αύριο η την κάτσαμε την βάρκα θέλω να ελπίζω ότι η καθαρίστρια που καθαρίζει δεν έχει την τασέϊ ούτε να κλέβει ούτε να παίρνει τηλεφωνα από εδώ και από εκεί.
αυτό που διαπίστωσα μόλις τώρα ότι ένα μηχάνημα ξέχασα και νιώθω μεγάλη ανασφάλεια.
κοίτα που εχουμε καταντήσει μερικές συσκευές να ορίζουν την ζωη μας.
ούτε για τα φρένα τις μηχανής δεν ζορίστηκα τόσο.
γαμο τιν προταπριλιαμου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!