to ego moy

χτες πήγα και αγόρασα ένα ρολόι δεν ξέρω πως με έπιασε αλλα είχα την ανάγκη να φορέσω ένα ρολόι.
αλλα όχι ένα οποιοδήποτε ρολόι.
ήθελα κάτι που να αντιπροσωπεύει εμενα και το στοίλ μου.
ήθελα ένα ρολόι με δερμάτινο λουρακι που όταν το δενης στο χέρι σου να θυμίζει ποιο πολύ βραχιόλι παρα ρολόι.
ηθελα κάτι τετραγωνισμένο με δείχτες.
και τελικά βρήκα αυτό που εψαχνα σε ένα ρολόι diesel.
με το που το δοκίμασα κατάλαβα πως αυτό είναι το δικώ μου ρολόι.
θυμάμαι όταν δούλευα κάποτε στην μύκονο είχα δει στην βιτρίνα ένως αντικερί ένα ρολόι τσέπης παλιό κουρδιστό.
μπήκα μέσα και το αγόρασα άμεσος χωρίς να το πολυσκεφτώ χωρίς να το χρειάζομαι απλά το είδα και σκέφτηκα αυτό είναι το ρολόι μου
η κοπέλα που είχε το μαγαζί μου είχε ποι,πως το συγκεκριμένο ρολόι το είχε στην βιτρίνα του μαγαζιού 2 χρονια.
και πως η θεωρία της είναι πως κάποια πράγματα έινai φτιαγμένα για κάποιους συγκεκριμένους αθροπους.
δηλαδή αυτό το παλιό ρολόι της βιτρίνας περίμενε 2 χρονια εμενα.
να το δω και να το αγοράσω.
βεβαια αγόρασα και αλα ρολόγια τσέπης αργότερα.
μου αρέσει να τα κοιτάω να τα κουρδίζω και να σκέφτομαι την ιστορία που μπορεί να έχουν.
τους πόσους ιδιοχτήτες μπορεί να έχουν αλλάξει και ενώ όλη αυτή η αθροπή που τα είχαν έχου πεθάνει αυτά σεινεχιζουν να να δουλεύουν και να αλλάζουν συνεχεια χερια.
ένα ρολόι μια ιστορία ο χρόνος και τα χρονια που έχει μετρήσει.
ετσι και το ρολοι που αγόρασα.
σαν μοντέλο είναι περσινό αλλα περίμενε στην βιτρίνα από περισσή εμενα.
να το δω και να το αγοράσω.
το παράξενο ειναι πως πάντα με ενοχλουσανε τα ρολόγια και τα διαφορα βραχιόλια στο να τα φοραο στο χέρι.
αλλα αυτό το ρολοι το έχω λατρέψει.
δεν θέλω να το βγάλω από το χεριμου.
το νιώθω σαν να είναι ένα δικώ μου κομμάτι ένα αντικείμενο που ολοκληρώνει εμενα σαν προσοπικοτιτα
δεν ξέρω αν έχει νιώσει ποτε αλλος ετσι η αν το βρίσκει κουταμάρα.
αλλα αυτό είναι το εγο μου και αυτή είναι η ειστορια του